Kazimierz Kutz urodził się 16 lutego 1929 r. w Szopienicach na Śląsku. W 1955 roku ukończył Wydział Reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi. Pracę w zawodzie rozpoczynał jako asystent Andrzeja Wajdy przy „Pokoleniu” i „Kanale” oraz Jerzego Kawalerowicza na planie filmu „Cień”.

W 1958 roku zadebiutował jako samodzielny reżyser filmem „Krzyż walecznych”. Jego kolejne filmy to m.in. „Nikt nie woła”, „Ludzi z pociągu”, „Milczenie”, „Upał” i „Ktokolwiek wie”. Tzw. „trylogię śląską” zapoczątkowała „Sól ziemi czarnej” z 1969 roku. Kolejne wybitne filmy tego cyklu to: „Perła w koronie” i „Paciorki jednego różańca”.

Kazimierz Kutz latach 80. i 90. reżyserował przede wszystkim spektakle Teatru Telewizji.

W połowie lat 90. powrócił do tematyki śląskiej realizując „Zawróconego” i „Śmierć jak kromka chleba” o wydarzeniach w kopalni „Wujek” w pierwszych dniach stanu wojennego 1981. Ostatnimi dziełami filmowymi Kutza był bardzo popularny „Pułkownik Kwiatkowski” z roku 1995 i serialowa ekranizacja „Sławy i chwały” Jarosława Iwaszkiewicza z roku 1997. W kolejnych latach – do roku 2004 – tworzył jeszcze kolejne spektakle Teatru Tv.

Po zakończeniu kariery reżyserskiej zajął się polityką: w latach 1997-2007 i 2011-2015 był senatorem, w latach 2001-2005 wicemarszałkiem Senatu, w latach 2007-2011 posłem na Sejm.

Za swoją twórczość i działalność publiczną był wielokrotnie nagradzany: w roku 2004 otrzymał „Orła” za Osiągnięcia Życia, w roku 2009 „Platynowe Lwy” na festiwalu w Gdyni, w roku 2012 przyznawanego przez ZASP „Gustawa” za całokształt twórczości artystycznej, w roku 2015 Nagrodę Specjalną Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych. Od roku 2010 był honorowym obywatelem Katowic. Był Doktorem Honoris Causa Uniwersytetu Opolskiego i Szkoły Filmowej w Łodzi. Tym ostatnim tytułem uhonorowany został 5 dni temu.

źródło: filmpolski.pl